Nu in Studio Skoop
Grand Tour Nosferatu Young Hearts L’histoire de Souleymane Favoriten Mufasa: The Lion King (OV) Conclave Small Things Like These Anora The Substance Gladiator II Songs of Earth (Fedrelandet) Crossing Istanbul Waarom Wettelen? Milano Mufasa: The Lion King (NV) Vaiana 2 - NV Niko het kleine rendier: Voorbij het noorderlicht Kareltje Kat & 25 Jaar Gruffalo Vos en Haas redden het bos
Nieuwsbrief
Ontvang wekelijks de programmatie in je mailbox
Film Stars Don’t Die In Liverpool
Paul McGuigan - GB - 2017 - 105 min.
met Annette Bening, Jamie Bell, Julie Walters,…
Eenmalige vertoning op DINSDAG 15 MEI (20u) IN HET KADER VAN FILM FEST GENT ON TOUR.
Ze werd vergeleken met Marilyn Monroe, maar haar roem bleek vergankelijker. Wie kent Gloria Grahame nog? Ze won een Oscar in 1952 voor haar rol in ‘The Bad and the Beautiful’, acteerde tegenover Humphrey Bogart en James Stewart en was de ster van vele film noirs. Hoewel ze bleef werken tot haar vroege dood in 1981, lag haar glorietijd voorgoed in de jaren vijftig. ‘Film Stars Don’t Die in Liverpool’ is gebaseerd op de gelijknamige memoires van de Britse acteur Peter Turner, die Gloria Grahame voor het eerst ontmoette in 1978. Hij was toen 26 jaar, zij bijna dertig jaar ouder. Het leeftijdsverschil weerhield hen er niet van een affaire te beginnen. Hoewel Gloria op dat moment alleen nog door een oudere generatie werd herkend, koesterde ze de soevereine uitstraling van een Hollywoodster. Eens een diva, altijd een diva.
De film opent in 1981, wanneer de relatie tussen Gloria en Peter alweer even voorbij is. Terwijl de Amerikaanse actrice, ziek en alleen, in het huis van Peters ouders in Liverpool belandt, wordt in flashbacks het verhaal van de voorgaande jaren onthuld. De Schotse regisseur Paul McGuigan frist die klassieke vertelmethode enigszins op door de overgangen tussen de perioden te verzachten: wanneer Peter een deur opent of door een gang loopt, kan hij zomaar een eerdere levensfase binnenstappen. Maar Het is vooral Anette Bening die de show steelt als Gloria Grahame, waardoor de film uitmondt in een ode aan een onafhankelijke vrouw die weigerde binnen de lijntjes te kleuren. (Bron: De Volkskrant)